Fietstocht naar de Westhoek: 19 - 24 Augustus 2016

Vrijdag 19 Augustus: Vertrokken in Brugge, met mijn nieuwe elektrische fiets, rond 9u30

Stop voor lunch in "Wielrijdersrust Het Dorstige Hart", Wulpen 
Aankomst mijn mijn schoonzus Erna in Sint-idesbald rond 14u

S'namddags bezoek aan de vernieuwde schuur in Ten Bogaerde (met Erna)

Op het hoogtepunt van haar macht omstreeks 1300 exploiteerde de Duinenabdij zo'n vijfentwintig abdijhoeves met tienduizend hectaren grond. Omwille van haar ligging behoorde de hoeve Ten Bogaerde tot de belangrijkste uithoven van Ten Duinen. De Koksijdse abdij kreeg circa 1240 een bijzonder imposante schuur. 

Met de herbestemming van de schuur heeft Koksijde een nieuw kunstencentrum, een permanente plaats voor de collectie George Grard en de oudste middeleeuwse schuur van West-Europa.

 De permanente collectie in en rond de gerenoveerde monumentale schuur presenteert de artistieke erfenis van beeldhouwer George Grard (1901-1984) die vanuit deelgemeente Sint-Idesbald een internationale reputatie opbouwde en mee aan de basis lag van 'de school van Sint-Idesbald'. 

In zijn visserswoonst kwamen onder andere Constant Permeke, Taf Wallet, Edgard Tytgat, Robert Giron, Paul en Luc Haesaerts over de vloer. Eddy Van Vliet, Paul Delvaux en Pierre Caille doken na de tweede wereldoorlog geregeld in het gezelschap op. Tegen de benaming 'school van Sint-Idesbald' formuleerde George Grard nogal wat voorbehoud maar hij slaagde er niet in om de verspreiding ervan af te remmen. Hij zag de bijeenkomsten eerder als stappen naar een gemeenschappelijke manier van denken en naar een convergente houding in de kunst die de deelnemers tijdens creatieve activiteiten en ludieke discussies zetten.

Momenteel prijken buiten negen grote bronzen creaties van Grard en binnen een dertigtal kleinere beelden plus een dozijn ingekaderde tekeningen van hem.

Na zijn opleiding aan de Académie des Beaux-Arts in Doornik leefde en werkte George Grard (1901-1984) lange tijd in Sint-Idesbald (Koksijde). 

 Zijn beelden getuigen van een menselijke natuurlijkheid en kenmerken zich door een krachtige en vloeiende lijn. Francine Van Mieghem, weduwe van Grard: "George vertelde graag dat zijn beelden hem in zijn dromen om een ziel vroegen. In de grote schuur van Ten Bogaerde hebben ze nu die ziel gevonden. Thuis komen en voluit hun bestemming als sculptuur kunnen vervullen met een boodschap: een ode aan het leven."

Voor de eerste tijdelijke tentoonstelling in Ten Bogaerde  bracht FRAC Nord Pas-de-Calais een uitzonderlijke selectie kunst naar Koksijde. Tot en met woensdag 31 augustus staan in het nagelnieuwe kunstencentrum twaalf én in abtskapel vier werken te kijk van een bijzonder aardig palet kunstenaars: Carl André, Berlinde De Bruyckere, Luciano Fabro, Jochen Gerz, Piero Gilardi, Pierre Huyghe, Donald Judd, Sol Lewitt, Richard Long, Matt Mullican, Roman Opalka, Michelangelo Pistoletto, Hiroshi Sugimoto, Danh Vo,  Andy 
Warhol en Gilberto Zorio. 

De cederhouten blokken (1981) van Carl André

De expo 'Les pierres sauvages' ontleent haar naam aan de gelijknamige roman van Fernand Pouillon over de bouw in de twaalfde eeuw van de cisterciënzerabdij in Thoronet in de provence.

de stoelenrij (1991) van Donald Judd

 de zeefdrukken van Andy Warhol

.

de 'Cercle de pierre' van Land Art-pionier Richard Long

de geometrische structuren (1978-'79) van Sol Lewitt

De muur van lompen (1968) van Michelangelo Pistoletto

Zondag 21 Augustus: 

Vertrek naar Veurne waar ik een B&B geboekt heb 
Ateljee Devlaux is uitgebaat door Ann Devloo-Delva 
(de Delva's waren onze buren in de Karel Coggelaan))

Maandag  22 Aug fiets ik de Lange Lis route

Ik heb geen foto's genomen in deze streek die ik bijzonder goed ken.

Dinsdag 23 Aug fiets ik naar Loo om de  Niemandswater fietsroute te doen

Gedenkteken in de Grenadierstraat

Reninge

Voorbeeld van een "noodwoning"  uit 1919

Werken van de bekende kunstenaar en frontschilder Samuel de Vriendt

Op de Belgische militaire begraafplaats van Westvleteren liggen 1.208 gesneuvelden, waaronder 33 niet geïdentificeerde

De voormalige abdijhoeve Eversam in Stavele

De geschiedenis van Stavele hangt nauw samen met die van de voormalige abdij van Eversam, in 1901 gesticht door Walbertus, kanunnik van Kassel. De abdij werd in 1794 verwoest tijdens de Franse Revolutie. Alleen de geklasseerde hoeve in de Eversamstraat verwijst nog naar de historische abdij.

Tijdens de Eerste Wereldoorlog werd op de deze hoeve een grote militaire badinrichting en wasserij opgericht. De inrichting opende de deuren in maart 1916 en moest de belabberde hygiëne van de militairen verbeteren. De instelling werd voorbehouden voor de troepen van het zuidelijk gedeelte van het Belgische front. Er werkten bijna 200 militairen en 295 vrouwen uit de omgeving.

Net als de abdij van Eversam is de kerk Sint-Jan Onthoofding in 1794 geplunderd en in brand gestoken door de Franse revolutionairen. Na voorlopige herstellingen volgt in 1830 de wederopbouw. In de periode 1889-1892 wordt ze opnieuw hersteld en vergroot tot een driebeukige hallenkerk. Van de Romaanse kerk uit 1250 blijven alleen enkele sporen in de oudste muurgedeelten.

Tijdens de Eerste Wereldoorlog wordt de kerktoren gebruikt als uitkijkpost. In 1917 sneuvelt de Franse oorlogsvrijwilliger Etienne Lorin (Chartres) bij het 263ste veldartillerieregiment op 18-jarige leeftijd in Bikschote. Hij wordt oorspronkelijk op het kerkhof van Stavele begraven. Als herinnering aan dit feit schenken zijn ouders, die kunstglasschilders zijn in het Franse Chartres, twee brandglazen aan de kerk. 

Het middenstuk stelt de doop van Christus voor in de Jordaan. Het glasraam aan de oostkant toont de marteldood van St.-Stefaan (Etienne). Onderaan is er een medaillon te zien met de afbeelding van Etienne Lorin, zoon van de kunstenaars. Het glasraam aan de westkant geeft een beeld van het slagveld met op de voorgrond een kanon waarbij een gevallen soldaat ligt. Het portret van zoon Etienne wordt op dit paneel herhaald. Bovenaan is er verder een zicht op de IJzer te zien met de loopgraven verdedigd door soldaten.